EN 1997-2 (EC7)
Norma EN 1997-2 określa maksymalny opór podstawy pala pmax, base według wyników odpowiedniego i-tego badania CPT w następujący sposób:
gdzie: | qc, I, mean | - | uśredniony opór gruntu pod stożkiem sondy w strefie podstawy pala qc, I (zob. Aneks D7 do EN 1997-2) |
qc, II, mean | - | uśredniony minimalny opór gruntu pod stożkiem sondy w strefie podstawy pala qc, II (zob. Aneks B4 do EN 1997-3) | |
qc, III, mean | - | uśredniony opór gruntu pod stożkiem sondy w strefie podstawy pala qc, III (zob. Aneks B4 do EN 1997-3) | |
αp | - | ||
s | - | ||
β | - |
Maksymalna wartość oporu gruntu pod stożkiem (ciśnienia penetracji) qc jest określona jako 15 MPa. W gruntach niespoistych, uwzględniany jest wpływ prekonsolidowania gruntu (OCR).
Maksymalny opór na pobocznicy pala pmax, shaft wyraża wzór:
gdzie: | αs | - | |
qc, z, a | - | opór pod stożkiem na głębokości h |
Literatura:
EN 1997-2 Geotechnical design. Ground investigation and testing.