Obciążenie pasmowe - czynne parcie gruntu
Dla pionowego obciążenia pasmowego fa działającego równolegle do konstrukcji na powierzchnię gruntu wzdłuż nieskończenie długiego pasa, zakłada się trapezowy przyrost czynnego parcia gruntu zastosowanego na konstrukcję w danym odcinku hf - patrz rysunek.
Wykres przyrostu czynnego parcia gruntu na skutek obciążenia pasmowego fa
Odcinek ten wyznaczany jest w miejscu przecięcia konstrukcji i linii nakreślonej od punktów krawędzi obciążenia pasmowego posiadającego zbocza związane z kątami φ i ϑa. Kąt ϑa odpowiadający maksymalnej powierzchni poślizgu wynika z:
Wzór ten został szczegółowo opisany w rozdziale "Czynne parcie gruntu - obciążenie liniowe".
Zmiana przyrostu parcia jest trapezowa; im większa intensywność Δσfs jest stosowana na górnym końcu, tym mniejsza intensywność Δσfi na dolnym końcu. Te dwa przyrosty są wyznaczane z:
gdzie: | fa | - | wielkość obciążenia pasmowego |
b | - | szerokość obciążenia pasmowego działającego normalnie do konstrukcji | |
hf | - | kąt maksymalnej powierzchni poślizgu |
gdzie: | ϑa | - | kąt maksymalnej powierzchni poślizgu |
φ | - | kąt wewnętrznego tarcia gruntu | |
δ | - | kąt tarcia konstrukcja - grunt |
Wynikowy przyrost czynnego parcia gruntu na skutek obciążenia pasmowego fa wyznaczany jest z:
gdzie: | ϑa | - | kąt maksymalnej powierzchni poślizgu |
φ | - | kąt wewnętrznego tarcia gruntu | |
δ | - | kąt tarcia konstrukcja - grunt | |
fa | - | wielkość obciążenia pasmowego | |
b | - | szerokość obciążenia pasmowego |
Dla gruntów niejednorodnych program postępuje w następujący sposób.